Fiat 125p

Witam.
Mam na imię Piotr i pochodzę z Legionowa.
Pod koniec czerwca stałem się posiadaczem Fiata 125p , a właściwie tego co zostało po niedokończonym projekcie poprzedniego właściciela. Tak wyglądał zanim został rozsprzedany na części

a w takim go kupiłem, tzn kasta na szerokim zawieszeniu poldka i i tyle właśnie kupiłem

Jako że przyszło mi czekać na miejsce u blacharza czas ten upływał na zbieraniu części do jego odbudowy, na pierwszy rzut poszły blachy nadwozia

Podłoga zdrowa bo wcześniej była wymieniana, drzwi i tylna klapa też. Teraz wygląda tak

Złomek, bo tak został okrzyknięty przez rodzinkę będzie przerobiony nadwoziowo na klasyka.Większość potrzebnych części mam więc zostaje mi tylko czekanie na końcowy efekt pracy blacharza.W miarę postępu prac będę uzupełniał wątek.

Ale jaja!
Fajnie, że ktoś to kupił i że nie skończył w hucie.

Widziałem zdjęcia, być może w ogłoszeniu - przyznam szczerze, że zapowiadał się ciekawie.
Jakie plany oprócz zrobienia z niego klasyka?

Witamy na forum, dobrze że chcesz odbudować to auto. Widzę w środ tych blach czarne progi, to najlepsze rzemiosło jakie miałem w rekach, porównywałem z oryginalnymi i to jest praktycznie to samo. Gość ponoć produkował dla fabryki czy polmozbytu. Powodzenia

Fajne te paski na szybach ogólnie szkoda że tak marniał, mam nadzieje że fajny tuning będzie, napisz coś o nim więcej rocznik, jaki motor itp.

Przed kupnem stał jakiś czas, potem został ogołocony z galanterii i chromów, tapicerki i na koniec silnika ze skrzynią. Jest to rocznik 1981 i posiadał silnik 2000 dohc Fiata. Jest wspawany stelaż deski i tylny pas od klasyka, reszta będzie już przeróbką blacharza tzn.: przednie błotniki, pas przedni, wąskie wloty powietrza w tylnych słupkach oraz tylna klapa. Wszystkie chromy do niego już mam kupione, jak również tapicerkę oraz inne części. Ale jak wiem z życia to wyjdą jeszcze jakieś kwiatki w miarę postępu prac. Jest to już mój drugi Fiat 125p, pierwszego miałem w 1990 roku zaraz po zdaniu prawka. Pamiętam, że też był to rocznik 1981, służył mi trzy lata. Przez pierwszy rok poznawałem i naprawiałem oraz wymieniałem to co wysiadło lub nie, a przez następne dwa lałem tylko paliwo, olej i jeździłem.

Długo myślałem na temat jakim ma być silnikiem napędzane auto. Na początku skłaniałem się do silnika takiego jaki w nim był, czyli 2000 dohc Fiata. Jednak żeby kupić silnik po remoncie razem ze skrzynią i wałem trzeba wysupłać ponad 10000 tysia, to jak dla mnie dużo. Może jeszcze jak bym robił oryginał to bym się zastanowił. Jako że auto ma jeździć a nie stać w garażu (tylko zimą w garażu) wybór padł na ten oto motor:

Wiem, że czeka mnie trochę dłubaniny i kombinacji. Już składam skrzynię jak i sprzęgło aby je złączyć z silnikiem, żeby czekał na włożenie do nadwozia jak wróci od blacharza.

Dobry wybór, silnik lekki i o całkiem przyzwoitej mocy.

No dobra ale może powiecie laikowi, co to za motor i jaka ma moc ?

Jest to silnik spotykany w Roverach 200 Vi lub MG ZR
poj. 1,8 VVC moc 163 KM
Blok z zewnątrz konstrukcyjnie to samo co 1,4

Mała zabawka z kupą elektryki

"Jeszcze więcej"? Mówimy o 6 przewodach do podpięcia.

? dochodzi osprzęt od zmiennych faz i tyle. Po ominięciu immo montujesz ten silnik podobnie jak zwykłe 1.4. Zarówno od strony mechanicznej jak i "pinologii" nie ma przepaści miedzy przekładką na 1,4 a vvc

A co jest takiego skomplikowanego w elektronice przy 1.4? Choćby tam było i 500 przewodów to wiązki silnik-ecu/przekaźniki przecież nie ruszasz a do reszty wiązki z nadwozia łaczysz sie kilkoma przewodami i tu też nie ma magii bo to jest stały +, plus po stacyjce, ładowanie itd